เด็กน้อยชานยอล
สรรพนามที่แบคฮยอนใช้เรียกร้อยยิ้มที่มุมปากของชายหนุ่มได้ สองแขนที่เคยถูกจับกุมเอาไว้เหนือหัวในตอนนี้เขาได้ปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว แบคฮยอนกำลังใช้มันเป็นเหมือนโซ่ มือสวยคู่นั้นกำลังคล้องและกดที่ต้นคอของเขาให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น ร่างบางกำลังเชิญชวนให้เขาเข้าหา เสน่ห์อันเหลือล้นของแบคฮยอนกำลังจะทำให้เขาคลั่งตาย
ริมฝีปากสีชมพูถูกยกและกดให้แนบชิดมาที่ข้างแก้มของเขา กลิ่นน้ำหอมของร่างบางเข้าเตะจมูกอย่างจัง ชานยอลเปลือยอกเปล่าตั้งแต่ร่างบางนี้ทำแผลให้ลำตัวของเขาแนบชิดแทบจะทุกส่วน
“ร้ายไม่เบา...คุณแบคฮยอน”
ชายหนุ่มกล่าวชิดริมหูขาว ก่อนจะยันตัวและกดร่างบางลงกับเตียง ริมฝีปากหนากดจูบเร่าร้อนลงไปที่กลีบปากบางสีชมพู สองร่างกำลังโหยหาซึ่งกันและกัน ริมฝีปากร้อนไม่ห่าง ลิ้นอุ่นกำลังถูกปรนเปรอความต้องการที่แสนซาบซ่าน ในขณะที่แบคฮยอนแทบจะขาดอากาศหายใจจะเป็นชานยอลที่คอยปลดปล่อยให้ร่างบางได้กอบโกยเอาอากาศเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะแลกจูบที่แสนเร่าร้อนไม่หยุดหย่อน
“อื้ม~”
“ครั้งแรกของเราผมจะทำให้คุณจำปาร์คชานยอลคนนี้ไม่มีวันลืม”
แบคฮยอนถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่ง ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังถอดเสื้อสีอ่อนของร่างบางผิวขาวสวยที่โผล่ปรากฏตรงหน้าแทบทำให้เขาลืมหายใจ ร่างบางสวยงามเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้ ชานยอลดันให้แบคฮยอนล้มลงบนเตียงอีกครั้งก่อนจะทาบทับจะส่วนริมฝีปากร้อนปรนเปรอไปบนผิวกายขาว พวงแก้ม ซอกคอสวย ทุกซอกทุกมุมถูกฝากรอยจางเอาไว้จนทั่ว แผ่นอกบางเองก็ไม่เว้น ยดอกสีสวยถูกครอบครองสิ้นร้อนนั้น กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างเชี่ยวชาญ แบคฮยอนเองก็แอ่นอกรับความเสียวซ่านที่แผ่กระจาย
เขาไม่ได้ไร้เดียวสา แบคฮยอนอายุยี่สิบแปดเขาโตพอที่จะรู้จักเซ็กซ์ การส่งมอบการเล้าโลมความสุขของการได้กอดก่ายและหยิบยื่นปรารถนาให้แกกันนั้นแบคฮยอนรู้ดี เขาเคยผ่านมันมาแล้วไม่ว่าจะกับผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ในเวลานี้ แบคฮยอนกำลังรุ่มหลงกับสิ่งที่ชานยอลกำลังมอบให้ มันสุขล้นมากกว่าครั้งไหนๆ ชานยอลกำลังทำให้แบคฮยอนรู้สึกมีความสุขและได้ผ่อนคลายไปกับเรียวปากและลิ้นที่แสนเร่าร้อน
ริมฝีปากอุ่นลากต่ำลงไปยังหน้าท้องขาว กางเกงสีเข้มของแบคฮยอนถูกถอดไปให้พ้นทางพร้อมกับกางเกงชั้นในตัวเล็ก ส่วนที่ไวต่อความรู้สึกสีอ่อนกำลังมีความต้องการ ทำไมชานยอลจะไม่รู้ รอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์ถูกส่งมอบให้ร่างบางอีกครั้งแต่แบคฮยอนมีความสุขมากเสียจนไม่ได้คิดจะสนใจ มารู้ตัวอีกทีเขากลับกำลังมีความต้องการที่แสนรุนแรงและยังต้องการมันมากเพิ่มขึ้นไปอีก
“อ๊า อื้ม...ชานยอล”
ริมฝีปากร้อนครอบครองส่วนอ่อนไหวที่ไวต่อความรู้สึก แบคฮยอนถึงกับครางเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เริมฝีปากร้อนที่กำลังปรนเปรอเขานั้นกำลังจะทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งที่เคลื่นไหว มือบางละจากผ้าปูที่นอนผืนสวยมากอบกำที่เรือนผมสีเข้ม ขยำมันเบาในทุกคราที่เรียวลิ้นร้อนและริมฝีปากนั้นขยับเลื่อน
“อะ อ่ะ อา...อือออ ชะ ชานยอล เด็กน้อยของฉัน”
“อื้ม อือออ”
เสียงครางหวานลอดเข้าหูของชายหนุ่ม แบคฮยอนเผลอลืมตัวไปกับความสุขสมที่ได้รับ เขาแทบจะลืมตัวไปเสียแล้วที่เรียกชายหนุ่มตรงหน้าว่าอย่างไร เขามีความสุขมากเสียจนเลิกที่จะสนใจสิ่งรอบกาย ชายหนุ่มเองก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน น้ำเสียงหวานสั่นพร่า มือบางทั้งขยำและกำแน่นที่เรือนผมของเขา ร่างกายบางที่บิดเร้า ผิวกายขาวนั้นกำลังแดงจัด สะโพกผายมีเนื้อหนังแอ่นรับกับเรียวลิ้นและริมฝีปาก ร่างบางนี้กำลังมีความสุข
“อืออออ”
ยิ่งเสียงครางเร่าเร้าเขามากเท่าไหร่ก็ทำให้เขารับรู้ได้ว่าร่างบางนี้คงจะใกล้ถึงฝั่งฝัน แบคฮยอนบิดตัวเกร็ง ยิ่งร่างบางตอบรับมากขึ้นเขาก็ยิ่งเร่งความเร็วและปรนเปรอให้มาเพิ่มเป็นเท่าตัว ยิ่งมือบางกำที่ผมเขาแน่นเท่าไหร่ชานยอลก็ยิ่งส่งมอบความสุขสมให้มากขึ้นเท่านั้น จนในตอนนี้ร่างกายบิดเร้าพร้อมกับเสียงครางหวานลื่นหู
“อ๊า..อา”
แบคฮยอนถึงฝั่งฝันไปพร้อมกับการปลดปล่อยคราบของความต้องการเข้ามาในโพรงปากของชายหนุ่ม ผิวกายแดงจัดชื่นเหงื่อแบคฮยอนกำลังนอนหอบหายใจแรงอยู่กับเตียงนอนกว้าง ส่วนชานยอลนั้นกำลังจัดการกับความต้องการที่สุขล้นของแบคฮยอน
“ผมไม่ใช่เด็กน้อยนะครับคุณแบคฮยอน กรุณาเรียกผมใหม่”
ชานยอลกระซิบที่ริมใบหูขาว แบคฮยอนไม่สนใจที่จะฟังเพราะเขากำลังเหนื่อยหอบกับสิ่งที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึงครึ่งนาที มือหนาที่ซุกซนกำลังเลื่อนลงต่ำไปยังสะโพกผาย ใช้ปลายนิ้มหยอกเย้ากับช่องทางรักที่ปิดแน่น สะกิดมันเพียงเบาๆร่างบางก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง แบคฮยอนลืมตาขึ้นมามองใบหน้าของเด็กหนุ่มที่กำลังจะเริ่มเกมส์รักกับเขาในขั้นต่อไปด้วยสายตาที่ฉ่ำไปด้วยม่านน้ำตา
“ยังไงนายก็เด็กกว่าฉันอย่าทำอวดดี”
“อย่านั้นเหรอครับ”
“อ่า..อืมม”
ชานยอลรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งผู้ใหญ่ที่คอยแต่จะเรียกเขาว่าเด็กน้อย ปลายนิ้วร้อนสะกินเพียงเบาๆร่างบางก็ร้องครางเสียงหวานให้เขาฟัง
ใครกันแน่ที่ยังเป็นเด็กน้อย
แบคฮยอนโตกว่าชานยอลเพียงแค่ตัวเลขของอายุ ร่างบางตัวเล็กกว่าเขาและที่สำคัญแบคฮยอนยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนมา คนที่คิดว่าตัวเองโตแล้วกำลังอวดดีทั้งที่ความจริงนั้นไร้เดียงสา ทำไมเขาจะไม่รู้ ก็ช่องทางรักที่คับแน่นนั้นเป็นเครื่องคอยเตือนให้เขารู้ว่าแบคฮยอนยังไม่เคยผ่านมือใครมา
และเขากำลังจะเป็นคนแรกที่ได้มันไป
“ผมคงเป็นเด็กน้อยที่ได้ ครั้งแรก ของคุณไป...จริงไหมคุณแบคฮยอน”
ได้ทีขี่แพะไล่ แบคฮยอนสะบัดหน้าหนีหลังจากได้ฟังคำพูดแกมหยอกล้อจากปากของชายหนุ่ม ชานยอลใช้น้ำเสียงทีเล่นทีจริงกับเขาจนทำให้แบคฮยอนรู้สึกเขินอาย ก็เพราะมันเป็นครั้งแรกของเขาจริงๆ แบคฮยอนไม่จำเป็นต้องโกหก
“หยุดพูด!!”
“เห็นคุณตอนนี้แล้วผมก้อยากจะหยุดพูดและทำอย่างอื่นกับคุณแทนแล้วเหมือนกัน”
สายตาคมกรุ่มกริ่ม ชานยอลยกสองขาของแบคฮยอนให้ตั้งชันก่อนจะแทรกตัวเข้ากลางหว่างขาสวย กางเกงนอนของเขาถูกลดลงมาเพียงครึ่งไม่ถึงกับถอด มือหนาเชยคางมนของแบคฮยอนปรับองศาให้ริมฝีปรกบางรับจูบเร่าร้อนอีกครั้ง มันเป็นวิธีหลอกล่อให้ร่างบางลืมตัวและหายเกร็ง ครั้งแรกโดยไร้เจลล่อลื่นแม้จะสมยอมแต่ร่างบางก็คงจะเจ็บมากเขารู้ แม้แบคฮยอนจะอวดเก่งอวดดี ยังไงซะก็ยังไม่เคยร่างกายคงจะยังรับไม่ไหวเพราะปรับตัวไม่ทัน เขาจึงต้องหลอกล่อด้วยจูบที่เร่าร้อนให้ร่างบางเผลอตัว
ริมฝีปากสองคู่ปรนเปรอและแบคฮยอนกำลังลุ่มหลง ลมหายใจผ่อนคลายพร้อมกับเสียงครางหวานหู ชานยอลใช้ช่วงเวลานี้กดแกนกายใหญ่ที่อุ่นร้อนที่ช่องทางรักสีสวย กดมันเข้าไปช้าๆเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว
“อื้มม จะ..เจ็บ”
แบคฮยอนรู้ตัวแล้วว่ากำลังจะเกิดอะไร ร่างบางกระตุกเกร็งและพยายามถอยตัวหนีแต่มีมือหนาของชานยอลดึงรั้งเอาไว้ไม่ให้ขยับหนีได้ การรุกเร้าที่มากขึ้นนั้นแทบจะทำให้ร่างบางแตกแหลกเหลว ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขยับเข้ามากขึ้นแบคฮยอนก็ยิ่งเจ็บ
“จุ๊จุ๊...อยู่นิ่งๆหายใจเข้าลึกๆอีกนิดเดียว”
ชานยอลใช้น้ำเสียงเบาในการปลอบ เขาพยามกดแกนกายเข้าไปช้าๆ ความคับแน่ของช่องทางที่ปิดสนิทแทบทำให้เขาคลั่งอยากจะเร่าเร้าเวลา เขาอยากจะขยับและเคลื่อนไหวใส่ร่างบางนี้เหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวคนขี้โมโหและตื่นตกใจไปมากกว่านี้
“ฉะ ฉันเจ็บ ชาน ชาน”
“ผมสัญญาจะทำให้คุณมีความสุขคุ้มค่าคุ้มราคา”
“อ่าส์”
“อ๊า”
เสียงครางหวานหูเมื่อแกนกายสอดใส่ แบคฮยอนเจ็บจนมีน้ำตาซึมอยู่ที่หางตา ชานยอลเองก็จูบซับให้เบาๆและลูบหัวปลอบใจ ก่อนจะเริ่มขยับเล้กน้อยให้ร่างบางได้ตุ้นชินไปทีละนิด
แต่ความต้องการในกายมีมากล้นเขาจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้มากนัก จากการเคลื่อไหวที่เนิบนาบและอ่อนโยนเริ่มเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงเตียงนอนที่ดังกระทบกับกำแพงห้องนั้นเป็นเครื่องย้ำเตือนถึงความสุขสมของสองร่างที่กำลังก่อตัว แบคฮยอนเริ่มผ่อนคลายและร่างบางกำลังตอบรับเป็นเสียงครางพร้อมด้วยใบหน้าที่เชิดรั้น
“ชะ ชานยอลล”
ชานยอลยิ่งเร่งเร้าเพราะร่างบางเริ่มเร่าร้อน แบคฮยอนปรับตัวได้และคงเจ็บน้อยลง ในตอนนี้เป็นเขาเองที่แทบคลั่ง แบคฮยอนมีเสน่ห์มากล้นจนเขาและจะบ้าตาย ดวงตาที่ปิดสนิทและริมฝีปากบางที่เผยอ้าปล่อยเสียงครางและเรียกชื่อเขาด้วยความแหบพร่ากำลังทำเขาแทบคลั่ง
ผิวกายขาวกำลังแดงจัด สะโพกสวยที่ถูกกระแทกกระทั้นกำลังเคลื่นไหว แผ่นหลังบางก็แอ่นรับ อกสวยและยอดอกสี่ชมพูชูชันล่อตาล่อใจ แบคฮยอนกำลังทำให้เขาตกหลุมพรางที่ตัวเองเป็นคนขุดขึ้นมา ร่างบางคงจะไม่รู้ตัวว่าในความไร้เดียงสานั้นมันแทรกความร้อนเร่าเอาไว้มากแค่ไหน
“ผมทำให้คุณมีความสุขใช่ไหม”
กล่าวพร้อมกับขยับร่างกายให้มากขึ้น แบคฮยอนพยักหน้ารับเพียงเท่านั้น ในตอนนี้กางเกงนอนตัวโคร่งของเขาหลุดออกจากปลายเท้าไปแล้ว สองร่างที่เปลือยเปล่าบนเตียงกำลังทำรักกันอย่างถึงอกถึงใจ ชานยอลดึงแบคฮยอนให้ลุกขึ้นนั่งบนตักของเขา ก่อนจะขยับตัวอีกครั้ง ในท่านี้แบคฮยอนถึงกับเชิดหน้าขึ้นมองเพดานครางเสียงหวานให้ได้ยิน เพราะมันแนบชิดและเร่าร้อนมากกว่าเดิม สองแขนบางโอบรอบคอของชายยอบเอาไว้ ซุกหน้าลงที่หัวไหล่หนา เล็บมือสวยก็จิกระบายอารมณ์ไปที่ผิวหนังของชายหนุ่มเบาๆ
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกดกันอีกครั้ง ในครั้งนี้แบคฮยอนเป็นคนเรียกร้องหามัน ร่างบางจูบเร่ารั้นพร้อมเสียงครางลื่นหูเพราะชายหนุ่มยังคงเคลื่อนไหว หอบหายใจในบางคราที่อารมณ์ถึงฝั่งฝัน
“ท่านั่งกับท่านอนคุณชอบท่าไหนมากกว่ากัน”
ชานยอลเอ่ยถามทีเล่นทีจริง เรียกรอยจางแดงๆบนแก้มของแบคฮยอนได้ในทันที ริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันเล็กน้อยจนแบคฮยอนนึกหมั่นใส้ชายหนุ่มที่ยังมีหน้ามาหยอกให้เขาได้อายในเวลาเช่นนี้
“ถ้านายไม่หยุดพูดฉันจะกัดปากให้ขาด อ่ะ...อา”
“อ๊า”
เสียงครางที่ถูกปลดปล่อย สองร่างยังคงปรนเปรอให้กันและกัน ชายหนุ่มจับร่างบางพลิกคว่ำหน้าลงกับเตียงนอนก่อนจะสอดใส่ขยับความต้องการรุนแรง ทั้งสองร่างส่งมอบเกมส์รักกันอย่างถึงใจ คราแล้วคราเล่า ก่อนที่ความต้องการจะถึงฝั่งฝัน ชานยอลกอดร่างบางเอาไว้ เขาขยับมันรุนแรงกระแทกเข้าหาจนร่างบางเกร็งตัวตอบรับ เร่งมันให้ถึงฝั่งฝันไปพร้อมๆกันในคราเดียว เขาไม่อยากเร่งรัดแต่ครั้งนี้คือเซ็กซ์ที่ทำให้เขารู้สึกดีมากกว่าครั้งไหนๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะแบคฮยอนหรืออย่างไรกัน
“คุณแบคฮยอน อื้มมมม อ่าส์”
“ฮือ...ชาน”
“อื้มมมม อา อะ อ่าส์
เสียงครางที่สอดประสาน ชานยอลขยับเคลื่อไหวรุนแรงในครั้งสุดท้ายจนร่างบางสั่นไหวก่อนจะปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุนเข้าไปในตัวของร่างบาง แบคฮยอนนอนแผ่เพราะหมดแรง รอยเลือดจางๆเป็นจุดที่ผ้าปูเตียงสีขาวนั้นไม่ได้ทำให้ร่างบางรู้สึกเสียใจ เพราะเขามีความสุขกับสิ่งที่ชานยอลมอบให้อย่างเหลือล้น
ส่วนชานยอลนั้นก็แทบหมดแรง เขานอนทับร่างบางเอาไว้ ริมฝีปากซุกซนพรมจูบไปทั่วหน้าอกขาวซอกคอสวย กลิ่นกายชื้นเหงื่อของแบคฮยอนทำให้เขาชักจะมีอารมณ์อีกครั้งหลังจากเพิ่งจะปลอดปล่อยไปได้ไม่นาน มือของเขาหยอกเย้าวนไปมาที่ปากทางรักของร่างบางอีกครั้ง
“ต้องการอีกเหรอ?” แบคฮยอนถาม แต่ชานยอลใช้ริมฝีปากที่ประกบลงไปที่ปรางแก้มแทนคำตอบ
กลับไปที่หน้าฟิคคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น