เก็บดอกไม้ร่วมต้น NC - 21 -

 เก็บดอกไม้ร่วมต้น NC

 - 21 - 

“ไม่ไหวแล้วต่างหากครับคุณแม่คนเก่ง...อุ๊บ!!!อื้มมม”

ชานยอลไม่ปล่อยให้ร่างบางเสียความมั่นใจนานนัก เขากดหัวเล็กๆนั่นลงมาเพื่อช่วยประกบปากในคราแรก องศาการจูบที่แนบแน่นและเขาเป็นผู้เริ่มสอนทำให้ป๋ายเซียนเริ่มกล้าและรู้จุดของมันมากขึ้น เหมือนร่างบางเริ่มมั่นใจเขาจึงยอมผ่อนปรนให้คนอวดเก่งเป็นผู้ชักนำเขาอีกครั้ง

“ฉันรักชานยอล”

กล่าวแผ่วเบาชิดริมฝีปากสวย ลิ้นเล็กตวัดชอนไชในโพรงปากของคนรัก น้ำหวานสีใสสอดผ่าน เสียงดูดดึงริมฝีปากสร้างแรงรักแรงอารมณ์มากขึ้นเป็นเท่าทวี ชานยอลลากมือผ่านมายังกางเกงตัวเล็กที่ป๋ายเซียนสวม เขาช่วยปลดกระดุมลงเพื่อให้ร่างบางได้ผ่อนคลาย ดึงรั้งให้ต่ำลงจากสะโพกสวย ในขณะที่ปากก็ตอบรับจูบที่เริ่มร้อนแรง มืออีกข้างก็จัดการกับเสื้อเชิตสีอ่อน  “ซี๊ดส์...อ่ะ!!”   ปลายนิ้วสะกิดที่ยอดอกสีสวย ป๋ายเซียนหลุดเสียงครางในขณะที่ปากยังจูบไม่ห่างกัน

‘  ข้อที่สอง...สัมผัสเขา ร่างกายเมื่อถูกสัมผัสจะเกิดอารมณ์ คุณคือผู้ถูกสัมผัสมาตลอดกลับกันครั้งนี้คุณต้องสัมผัสเขาให้มากขึ้นโดยใช้ปากและลิ้น สัมผัสที่ร่างกายของสามีด้วยลิ้นของคุณ  ’

ป๋ายเซียนละริมฝีปากออก จูบไปตามโครงหน้าหล่อเหล่าตามด้วยใบหูขาวและซอกคอแกร่งที่ขึ้นเป็นสัน กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นโคโลนจ์แบบเฉพาะของชานยอลทำให้ร่างบางรู้สึกดีมากและกล้าที่จะทำมากขึ้น ป๋ายเซียนถอดเสื้อขงชานยอลออกแล้วโยนมันไปอีกทาง เขาไล่จูบลากลิ้นไปตามหัวไหล่และแผงอก ในยามที่เขากอดกับชานยอลแผ่นอกนี้จะเป็นที่ที่เขาซุกหน้าลงไปและหายใจเข้าออก และในวันนี้แผงอกแกร่งนี้ก็แสนที่จะสวยงามจนอยากสัมผัสให้มากกว่าลมหายใจ

“ทำเหมือนที่ผมเคยทำให้คุณ...”

ชานยอลช่วยแนะนำเมื่อเห็นว่าร่างบางดูกล้าๆกลัวที่จะใช้ลิ้นกับส่วนตุ่มไตที่ยอดอกของเขาและมันได้ผลเมื่อร่างบางเริ่มกล้าใช้ลิ้นร้อนตวัดเข้าครอบครอง  “ครับ...แบบนั้นคนดี อ่าส์คุณป๋ายคนเก่งของชาน”  ชานยอลครางรับแอ่นอกขึ้นให้ร่างบางได้มอบสัมผัสแนบชิดมากขึ้น มือของเขาก็ประครองต้นขอสวยเอาไว้

“จุ๊บ จ๊วบ~~”

“อื้อ อ่าส์”

ชานยอลครางเสียงหวาน เขากำลังมีอารมณ์กับคนท้องจนยากเกินจะอดกลั้น ป๋ายเซียนน่ารักเหลือเกินจนเขาแทบจะทนไม่ไหว กำลังสะกดกลั้นจิตใจและอารมณ์ไม่ให้จับร่างบางพลิกสถานการณ์มากระทำเสียงเอง ปล่อยให้ป๋ายเซียนได้ทำตามใจไปก่อนพอใจแล้วเมื่อไหร่เขาก็จะสานต่อแบบฉบับของตนเอง

“อื้มมม”

เรียวปากเล็กลากต่ำลงไปที่หน้าท้องแบนราบเรียบมือเล็กปกตะขอกางเกงสีดำออกและถอดมันไปที่ปลายเท้าก่อนจะโยนออกไปอีกทาง ร่างบางเคลื่อนตัวมาอยู่ตรงกลางระหว่าขาของชานยอล เมื้อตัวขาวที่ยังมีเสื้อผ้าปกปิดแม้จะหมิ่นเหม่ดูน่ารัก สายตาคู่สวยจ้องมองไปยังส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเขาที่เต็มขืนแม้มันจะยังอยู่ในกางเกงชั้นในราคาแพง แต่ขนาดของมันก็คับพองจนเห็นได้ชัด

‘  ข้อที่สาม... สัมผัสจุดสำคัญของคนรักด้วยมือและปากกับลิ้นของคุณอย่าเขินอายทำให้เขารู้ว่าคุณก็ต้องการเขามากเท่าใด ถ้าคุณสามารถทำให้เขาปลดปล่อยเข้ามาในปากของคุณได้ถือว่าคุณทำสำเร็จ  ’

ป๋ายเซียนท่องจำบทเรียนที่ได้อ่านมาขึ้นใจมือเล็กลูบไปที่เป้าหมายในขณะที่ตัวเองนั่งอยู่ใกล้ๆกับมันอย่ากล้าๆกลัว ข้อนี้เขาอยากทำมันให้ได้แม้จะรู้ว่ามันยาก ใบหน้าของแบคฮยอนลอยมาในห้วงความนึกคิดถ้าเขาทำเขาก็ก็จะสามารถมัดใจชานยอลได้มากกว่าแบคฮยอน ข้อเปรียบเทียบจึงเกิดขึ้นเพื่อเพื่มความกล้าให้มากขึ้น

ชานยอลเองก็ใจเต้นสั่นเมื่อยิ่งได้มองใบหน้าหวานที่กดสายตาจ้องมองส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเขาอยู่แบบนั้น ป๋ายเซียนคงกำลังชั่งใจว่าจะทำดีหรือไม่เขาเองก็ลุ้นไม่แพ้กันเพราะความต้องการมันบอกว่าอยากให้ป่ายเซียนทำให้ใจแทบขาดแต่ถ้าร่างบางไม่กล้าเขาจะไม่บังคับเพราะตอนนี้เขาอยากจะเข้าไปในตัวร่างบางเหลือเกิน มือเล็กเริ่มขยับเคลื่อนไหว กางเกงชั้นในของเขาถูกลากลงช้าๆจนส่วนที่ไวต่อความรู้สึกอยู่ตรงหน้าของป๋ายเซียน ร่างบางกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ก่อนที่มืออุ่นจะสัมผัสมันเป็นครั้งแรกทั้งที่ยังมีอาการสั่น

ความใหญ่โตของชานยอลทำเอาป๋ายเซียนตกใจ เขามีเซ็กซ์กับคนรักมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะได้สัมผัสและเห็นมันอย่างเต็มตาขนาดนี้ ป๋ายเซียนกำลังชั่งใจ....

“ไหวไหมครับที่รัก” ชานยอลถามป๋ายเซียนส่ายหัวสีหน้าของชานยอลจึงจ๋อยลงไป เขาจงให้ร่างบางได้เห็นสีหน้าและแววตาของความผิดหวังที่เขาเสแสร้างสร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องคะแนนสงสาร

“ไม่ต้องทำหรอกครับไม่เป็นไร” ชานยอลลุกขึ้นนั่งทำท่าจะขยับหนีแต่ป๋ายเซียนรีบจับตัวของเขาเอาไว้

“ชานฉันจะทำ”

ร่างบางกล่าวใบหน้าหวานก้มลงต่ำ ริมฝีปากเล็กครอบครองความใหญ่โตที่อุ่นร้อนนั้นได้เพียงครึ่งมันคับแน่จนเต็มปากอุ่นร้อน เพียงแค่ครึ่งเดียวเขายังแทบบ้าตาย เรือนผมสีอ่อนตรงหน้านั้นทำให้เขาอยากจะร้องคราง ชานยอลเอนตัวยันแขนไว้ด้านหลัง มืออีกข้างสัมผัสที่เรือนผมสีอ่อน เปิดผมที่ปกปิดใบหน้าหวานให้เขาได้เห็นยามที่ป๋ายเซียนครอบครองเขาเอาไว้ แก้มใสนูนตุ่ยออกมาให้เขาได้เห็น

“ซี๊ดอ่าส์...รักคุณครับป๋ายเซียน”

เมื่อเห็นคนรักของเขาแน่นิ่ง ชานยอลจึงใช้คำรักมาปลุกเร้าและมันได้ผลเมื่อป๋ายเซียนเริ่มขยับริมฝีปากช้าๆแต่เร่าร้อน มือเล็กประครองความเป็นชายของเขาเอาไว้ หัวเล็กๆก็ขยับเคลื่อนไหวแก้มสีแดงจัดยิ่งทำให้เขาต้องการ ชานยอลกัดริมฝีปากของตนข่มแรงอารมณ์

“อย่างนั้น ลึกกว่านี้อีกนิด....”

“อ่าส์....ดีครับคนเก่ง”

เขาบอกให้ร่างบางสัมผัสมากขึ้นป๋ายเซียนก็ทำ ในบางครั้งป๋ายเซียนก็หยุดหายใจและแล้วก็ยังพยายามกลับมาทำมันต่อ จากที่เคยเขินอายและอ่อนหัดในตอนนี้ เรียวปากนั้นสัมผัสเขามากขึ้นจนรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ชานยอลยังจำครั้งที่แบคฮยอนจะทำให้เขาในห้องน้ำได้ เขาร้องห้ามและปฏิเสธ แต่กับป๋ายเซียนนั้นเขาต้องการ

“อื้อ...อื้ม”

“ซี๊ดอ่าส์”

“อ่าส์....”

“คุณป๋ายคนเก่ง.....อ่าส์”

ทั้งกล่าวชมทั้งเรียกชื่อครางหวานหูและเร่งเร้า ร่างบางก็ยิ่มเพิ่มแรงยิ่งทำยิ่งรู้สึก ชานยอลทิ้งตัวนอนลงมองใบหน้าหวานที่ขยับพร้อมกับปัดเรือนผมที่ปรกหน้าออก เขาใกล้แล้วใกล้ที่จะปลดปล่อยออกมาเต็มที่

“ผมไม่ไหวแล้วจะปล่อยในปากคุณแล้ว...อ่ะป๋ายเซียน”

ได้ยินดังนั้นก็รีบเร่งสัมผัสเพิ่มความเร็ว ชานยอลครางเสียงหวานลั่นห้องจนป๋ายเซียนรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ที่กำลังจะเกิด เขาเร่งเร้าเพิ่มจังหวะจนชานยอลบิดเร้าสะโพกขึ้นลงกับปากสวยให้ลึกจนสุด ยิ่งทำก็ยิ่งสงเสียงคราง ยิ่งลึกก็ยิ่งถึงใจ

“อ่ะอ่าส์”

“ปะป่ายเซียน....ซี๊ดดดด อ่า”

ชานยอลปลดปล่อยออกมาในโพรงปากสวยครางสุดท้าย ของเหลงสีขาวขุ่นฉีกพ้นเต็มโพรงปากของอีกคนที่หอบหายใจไม่แพ้กัน ป๋ายเซียนนั่งก้มหน้าพร้อมกับพยายามกลืนมันลงคออย่างยากลำบากเพราะกลิ่นคาวที่ไม่คุ้นเคย ชานยอลหายใจแรงและเฝ้ามองท่าทางอ่อนเดียงสานั้นด้วยความพึงพอใจ

“เก่งมาก...กลืนหมดรึยังครับ” ชานยอลยันตัวลุกขึ้นกล่าวชมคนเก่งที่กำลังโก่งคอกลืนน้ำรักของเขา มุมปากล่างของป๋ายเซียนยังมีคราบของมันหลงเหลืออยู่ รอยยิ้มเจื่อนๆของร่างบางดูน่ารักเพราะคงอายกับการกระทำของตน ชานยอลกระชากร่างบางเขามาจูบไล่เอาคราบเหลวนั้นออกไปจากใบหน้าสวย เขาเอ็นดูป๋ายเซียนเหลือเกิน อยากจะกดให้จมลงกับเตียงแล้วทำรักแรงๆให้สมใจ

“มาครับเดี๋ยวผมทำต่อเอง” ชานยอลดึงดันร่างบางเอาไว้

“ชานยังไม่ครับทุกข้อเลย” ป๋ายเซียนกล่าวพร้อมกับยันแขนไม่ที่หน้าอกหนา

“มีกี่ข้อ...”

“ชานรู้เหรอ? แอบอ่านไดอารี่ฉันได้ยังไง” ป๋ายเซียนอายยิ่งกว่าเดิมเมื่อมองเห็นสมุดเล่มเล็กของตนที่โต๊ะขางเตียง

“แล้วจดมากี่ข้อละครับ”

“หะ...ห้า”

“ไม่ใช่แล้วมันมีสิบข้อต่างหาก”

“ห้าข้อแค่นั้นชานอย่ามั่วนะ” ป๋ายเซียนต่อว่าเมื่ออีกคนดึงเขาเข้าไปกอดหอมแก้ม

“ก็ข้อหนึ่งถึงข้อห้าคุณก็ทำให้ครบส่วนที่เหลือตั้งแต่ข้อหกถึงข้อสิบเดียวผมบัญญัติมาใหม่แล้วผมจะทำมันเอง”

ป๋ายเซียนไม่สามารถซ่อนใบหน้าแดงก่ำได้อีกต่อไป เขาพลักชานยอลให้นอนลงในขณะที่ตัวเองกำลังถอดเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวเปลือยเปล่า ท้องน้อยนูนออกมาจนสามารถเห็นได้ ชานยอลเฝ้ามองการกระทำต่อไปของป๋ายเซียนใจเต้นรัว

‘  ข้อที่สี่... อยู่ด้านบน สอดใส่มันด้วยตัวเองอย่าให้เขาช่วยให้เขาเฝ้ามองคุณไม่ให้คลาดสายตา  ’

ป๋ายเซียนขยับตัวขึ้นไปอยู่ด้านบน ร่างบางนั่งทับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะค่อยๆยันตัวขึ้นและพยายามจับมันให้ตั้งเพื่อสอดผ่านช่องทางรักของตน

“พร้อมแล้วเหรอ” ชานยอลถามเพราะเขาเองก็รู้สึกได้ว่าช่องทางรักของป๋ายเซียนนั้นยังคงปิดสนิท

“อื้อ” ป๋ายเซียนพยักหน้าตอบพร้อมกับนิ่วหน้า

“ท่านี้คุณจะเจ็บมากนะครับ”

“ฉันทนไหว”

“คุณป๋าย....”

“เพราะฉันรักชานยอล ฉันเต็มใจ”

“อื้อ....อ่ะ!!!”

ความพยายามของป๋ายเซียนเริ่มขึ้นอีกครั้ง ป๋ายเซียนทิ้งน้ำหนักตัวลงที่ส่วนแกนกลางลำตัวของชานยอล เขาเองก็เจ็บและป๋ายเซียนก็คงเจ็บมากกว่าแต่ร่างบางก็ดูจริงจังจนเขาไม่อยากที่จะห้ามปราม สีหน้าที่อิดโรยดูน่าสงสาร ชานยอลเฝ้ามองอยู่นานจนเขาไม่สามารถเฝ้าดุได้อีกต่อไปคงต้องช่วยคนอ่อนหัดให้ทำมันได้อย่างคล่องตัวมากขึ้นด้วยประสบการณ์

“เจ็บมาใช่ไหม”

“ไม่เลย”  ป๋ายเซียนโกหก

“คุณป๋ายครับ!!” ชานยอลดุเสียงดังจนคนกระทำต้องหยุดมองด้วบดวงตาที่ฉ่ำม่านน้ำตา

“อื้อ...ฉันเจ็บ” ในที่สุดก็ต้องยอมรับเพราะสายตาคมนั้นจ้องมาดูน่ากลัว

“รู้ว่าอยากทำให้ผมพอใจ...รู้ไหมว่าแค่นี้ผมก็รักคุณจะแย่อยู่แล้ว”

“ฉันก็รักชานถึงได้อยากทำ”

“ให้ผมช่วย”

“อื้อ”

“ข้ามข้อสีไปก่อน ข้อห้าว่ายังไงครับทำข้อห้าก่อนแล้วกัน”

ชานยอลสอนป๋ายเซียนที่กำลังหน้าแดง เพราะข้อห้าคือข้อที่ป๋ายเซียนลำบากใจที่จะทำมันมากที่สุด

‘  ข้อที่ห้า...ช่วยตัวเองต่อหน้าเขา ทำมันในขณะที่คุณยังอยู่ด้านบนให้เขาได้เฝ้ามองทุกการกระทำท่าทางและสีหน้าเสียงคราง ปลดปล่อยมันที่หน้าท้องหรือส่วนนั้นของเขา เพื่อเป็นสะพานเชื่อมให้เกิดอารมณ์สำหรับบทรักในครั้งต่อๆไป... จนถึงเช้า  ’

ป๋ายเซียนทบทวนบนเรียนแต่เขาไม่กล้า มือเล็กยังคนได้แต่จับเอาไว้ที่ส่วนของไหวของตนแต่ไม่กระทำ ใบหน้าหวานแดงซ่านไปถึงใบหู

“จะทำเองหรือจะให้ผมทำให้”

ชานยอลพูดขู่อีกแล้วสายตานั้นแสนจะเจ้าเล่ห์เพทุบาย ชานยอลทำท่าจะจับป๋ายเซียนก็ตีมือหนานั้นด้วยความแรงไม่ให้ยุ่มย่ามกับเขา จนในที่สุดมือเล็กก็เริ่มช่วยตัวเองเคลื่อนไหวมันเบาๆสลับกับแรงมากในบางครั้ง

“อ่ะ...อ่า”

แกนกายเล็กสีแดงจัดจากแรงอารมณ์ความแข็งขืนของชานยอลเริ่มเกินขึ้นหลังจากเห็นท่าทางที่แสนยั่วยวนในยามที่ป๋ายเซียนกำลังช่วยให้ตัวเองได้ปลดปล่อย คนอ่อนหวานกำลังเซ็กซี่จนขีดสุดอยากจะจับลงกับฟูกแล้วสอดใส่เข้าไปในตัวด้วยตนเอง แทนที่จะมาให้ยั่วยวนเขาแบบนี้

“อ่าส์”  ป๋ายเซียนคราง ร่างบางเกร็งตัวเพราะความเสียวซ่าน เพียงไม่นานที่สัมผัสตัวเองเขาก็รู้สึกอยากปลดปล่อย

ชานยอลจับมือของเขาเอาไว้และช่วยขยับให้แรงและเร็วมากขึ้น ป่ายเซียนทนไม่ไหวเอามืออกและปล่อยให้ชานยอลช่วยเขาจัดการกับความแข็งขืนของตนต่อไป ฝ่ามือใหญ่นั้นอุ่นร้อนและกอบกุมแน่นกว่าที่เขาทำ หน้าท้องบางเกร็งตัวหายใจหอบรวยริน

“น่ารักมากครับคุณป๋าย... สวยงามมาก”

ชานยอลชมในขณะที่หมดเวลาแล้วที่เขาจะเขินอาย

“อ่ะ....อาส์ ฉันไม่ไหวแล้วชาน”

ยิ่งป๋ายเซียนครางและส่งเสียงร้องเขาก็ยิ่งเร่งเร้า ความอุ่นร้อนในมือทำให้รู้ว่าใกล้จะถึงฝั่งฝัน  “อ่ะ....ชานยอล”

“ชานยอล”

“อ่าส์”

ป๋ายเซียนเสร็จสิ้นแรงอารมณ์เขาปลอดปล่อยมันออกมาเต็มฝ่ามือของชานยอลเลยมาจนถึงหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่มด้วย ร่างบางหมดแรงแทบล้มตัวลงนอนในขณะที่ชานยอลยังประครองแกนกายเล็กเอาไว้ รีดเอาน้ำหวานสีขาวขุ่นออกจากร่างกายให้หมด ป๋ายเซียนได้แต่ครางรับและในที่สุด ร่างบางก็ถูกสั่งให้ยันตัวลุกขึ้น

“ลุกขึ้นครับ”

ป๋ายเซียนว่าง่ายทั้งที่ยังหอบเหนื่อย

“อ่ะชานทำอะ...ไร อื้อ”

นิ้มมือเรียวของชานยอลเข้าแทรกกลางและสอดมันเข้าไปที่ช่องทางรักในขณะที่ป๋ายเซียนไม่ทันระวังตัว ในคราเดียวเขาก็สามารถสอดนิ้วเข้าไปได้ถึงสองนิ้ว เพราะของเหลวสีขาวขุ่นนั้นเป็นเครื่องมือช่วยหล่อลื่นเป็นอย่างดี เปิดทางให้ป๋ายเซียนได้ทำต่อ

“ต่อเลยครับคงไม่เจ็บแล้ว”

ชานยอลกล่าวพร้อมกับลูบไล้ของเหลงสีขาวจากตัวแบคฮยอนไปที่แกนกลางของตนที่กำลังตั้งชันเพราะความต้องการที่จะปลดปล่อยมันอีกครั้ง

ร่างบางว่าง่ายขยับตัวเข้าหา ป๋ายเซียนปรับตำแหน่งให้ตรงที่ละกดน้ำหนักตัวลงช้าๆ เพราะความอึดอัดจากความใหญ่โตที่แข็งขืนของชานยอล ชายหนุ่มประครองเอวสวยเอาไว้ ช่วยกดลงในยามที่ป๋ายเซียนพยายามจะยันตัวออกเพราะอาการแทรกซ้อน

“เจ็บไหม”

“ไม่เลย”

ไม่รู้ว่าโกหกหรือความจริงในที่สุดร่างบางก็ทำสำเร็จ แกนกายใหญ่โตของคนรักอยู่ภายในช่องทางรักที่อุ่นร้อนเรียบร้อยพร้อมเริ่มขยับขึ้นลงด้วยตัวเองช้าๆสลับกับเร็วบ้างในบางครา

“อ่าดีมากครับ อ่าส์”

“เร็วอีกครับป่ายเซียน”

“ชานยอลเร่งเร้าเพราะความต้องการ เขาเฝ้ามองเรือนร่างสวยงามเคลื่อนไหว รักป๋ายเซียนมากจนมองทุกอย่างมีค่า ความพยายามของร่างบางวันนี้ทำให้น้ำตาของเขาไหลลงมาได้ง่ายดาย

ชานยอลร้องไห้ไร้เสียงสะอื้น เพราะความรักที่มีให้ป๋ายเซียน

ขยับแรงอีกและเร็วขึ้นอีก ป๋ายเซียนอยู่ด้านบนพร้อมทำตามคำสั่งของมือนาที่ประครองเอวเอาไว้ ยิ่งเคลื่อนไหวมากชานยอลก็ยิ่งครางรับ สีหน้าของคนรักในเวลานี้มีความสุข

น้ำตาที่หางตาของชานยอลป๋ายเซียนเห็น เขาเห็นน้ำตาของชานยอลไหล...

“อ่าส์....อีกครับ”

ชานยอลเร่งเร้าป๋ายเซียนก็ทำให้ ของเหลวจากตัวที่ช่วยหล่อลื่นเริ่มขาดหาย อาการเสียวซ่านแผ่กระจาย ความเร็วและรุนแรงทำให้ชานยอลต้องส่งเสียงหวานหูมากขึ้น

ใกล้แล้วซินะ

ป๋ายเซียนเร่งความเร็วเพื่อเร่งการปลดปล่อย คงไม่นานไปกว่านี้  “อ่าส์............”

กลับไปที่เด็กดีคะ